Faq

Aby otworzyć firmę w Norwegii, musisz zarejestrować się w Brønnøysundregistrene (Rejestrze Przedsiębiorstw) i uzyskać numer organizacyjny. Następnie musisz wybrać formę prawną firmy, dostarczyć niezbędne dokumenty i spełnić wymogi finansowe. Warto także pozyskać poradę księgowego lub prawnika specjalizującego się w norweskim prawie podatkowym.

Najprostszą formą działalności w Norwegii jest jednoosobowa firma (ENK – enkeltpersonforetaket). To relatywnie niski próg wejścia, który pozwala jednej osobie prowadzić działalność gospodarczą. Nie prowadzi dodatkowych kosztów na start. Wymagania formalne są stosunkowo niskie, ale nadal ważne jest spełnienie regulacji podatkowych i meldunkowych.

W Norwegii istnieje podatek VAT (moms) o standardowej stawce wynoszącej 25%. Istnieją jednak także niższe stawki dla niektórych towarów i usług, takie jak 15% dla niektórych rodzajów żywności. Firmy są zobowiązane do płacenia go norweskiemu urzędowi skarbowemu co dwa miesiące czyli 6x w roku.

Stawka podatku dochodowego w Norwegii jest progresywna i zależy od dochodu. W 2023 roku stawki wynosiły od 22% do 45%. To oznacza, że im wyższy dochód, tym wyższy procent podatku dochodowego. Dodatkowo należy pamiętać, że w przypadku działalności jednoosobowej, poza podatkiem dochodowym przedsiębiorca opłaca jeszcze 11% trygavgift – czyli odpowiednik polskich składek zus.

Tak, jako właściciel jednoosobowej firmy w Norwegii, możesz wpłacać zaliczki na podatek dochodowy w określonych okresach, aby uniknąć niespodziewanych obciążeń podatkowych. Wysokość zaliczek zależy od przewidywanego dochodu. Firma ENK ma możliwość wpłacenia 4 zaliczek w roku. Co więcej można je zmieniać jeśli np. w trakcie roku zorientujemy się , że nasze przychody wzrosły lub znacząco zmalały.

W przypadku spółki akcyjnej (AS) również można wpłacać zaliczki na podatek, ustalane są tylko dwie w pierwszej połowie roku. Skatteetaten zazwyczaj z roku na rok samo wylicza kwotę zaliczek, na podstawie dochodów z zeszłego roku. Nowe firmy mają możliwość zgłoszenia na początku roku.

Obowiązki pracodawcy w Norwegii obejmują prowadzenie szczegółowej dokumentacji związanej z pracownikami, takiej jak umowy o pracę, rozliczenia płac, opłacenia ubezpieczenia od wypadków w pracy czy dodatkowego ubezpieczenia emerytalnego OTP. Pracodawcy muszą także zapewnić bezpieczne warunki pracy i przestrzegać norweskich przepisów dotyczących zatrudnienia.

Konto bankowe “skattetrekk” to specjalne konto bankowe, na którym pracodawcy w Norwegii przechowują zaliczki na podatek dochodowy pobierane od wynagrodzeń swoich pracowników. Jest to mechanizm umożliwiający zbieranie i przekazywanie podatku dochodowego do norweskiego urzędu skarbowego. Co ważne, jeśli zrobi się przelew na to konto, nie można przelać środków spowrotem na rachunek firmy, możliwe są przelewy jedynie do urzędu.

Podatek pracodawcy, znany jako “arbeidsgiveravgift”, wynosi około 14,1% (w 2023 roku) i jest obowiązkowy dla pracodawców w Norwegii. Podatek różni się w zależności od Sone. Standardowa najwyższa stawka wynosi 14,1% ale miejscowości położone bliżej północy Norwegii mają stawkę 5,1% bądź nawet 0%

Firma powinna być zgłoszona do norweskiego urzędu skarbowego (Skatteetaten) jako podatnik VAT, gdy przekroczy limit obrót roczny w wysokości 50 000 NOK (norweskich koron). Po przekroczeniu tego progu, firma jest zobowiązana do pobierania i płacenia podatku VAT od swoich klientów. Co ważne, MVA należy dodać do pierwszej faktury, która przekracza ten limit.

Tak, małżonek może pomagać w prowadzeniu działalności w Norwegii, jednak zależy to od konkretnej formy prawnej firmy. W firmie jednoosobowej dochody z działalności należy rozdzielić między małżonków do ich prywatnych skattemeldingów. W spółce AS każdy z małżonków jest zarejestrowany jako pracownik i pobiera pensję.

Koszty stałe firmy mogą obejmować opłaty za wynajem biura, ubezpieczenia, abonamenty na oprogramowanie i usługi. Jeśli firma korzysta z auta firmowego to również paliwo, bramki, naprawy. Zakup narzędzi czy ubrań roboczych.

Tak. Prowadząc działalność w Norwegii można rozliczać koszty związane z samochodem. Wygląda to inaczej w firmie jednoosobowej, a inaczej spółce. Należy mieć na uwadze, że istotny jest również typ samochodu. Varebil klasse 2 na zielonych tablicach daje możłiwość odliczenia Vat. Natomiast od personbil nie ma takiej możłiwości. W firmie jednoosobowej jeśli możemy korzystać z kjøreboka albo kupić auto na firmę. W obydwóch formach trzeba mieć na uwadzę, że korzystanie z firmowego auta w celach prywatnych wiąże się z niższym odliczeniem bądź jak to ma się w przypadku spółki, pracownik bądź właściciel jest opodatkowany za możliwość jazdy autem służbowym.

Oczywiście jest taka możliwość. Należy pamiętać o procedurach celnych i odpowiednim udokumentowaniu. Aby taki zakup mógł być kosztem w firmie, należy zgłosić go na granicy w TollEtaten, mając ze sobą fakturę zakupu na firmę. Jesli korzystamy z zewnętrznego przewoźnika, potrzebne są również dokumenty transportowe takie jak SAD bądź CRM

Altinn to internetowy portal w Norwegii, który umożliwia firmom, osobom fizycznym i instytucjom zgłaszanie informacji podatkowych i korzystanie z różnych usług online, takich jak składanie deklaracji podatkowych czy rejestracja firm.

UDI (Utlendingsdirektoratet) to norweska Dyrekcja ds. Cudzoziemców. Jest to agencja rządowa odpowiedzialna za sprawy związane z imigracją i kontrolą cudzoziemców w Norwegii, w tym wydawanie wiz i zezwoleń na pracę.

Skattekort to dokument wydawany przez norweski urząd podatkowy (Skatteetaten), który określa ile podatku zostanie pobrane z wynagrodzenia pracownika. Skattekort uwzględnia m.in. dochody, ulgi podatkowe i inne czynniki wpływające na obciążenie podatkowe. Dla osób nowo przyjezdnych jest możliwość ze skorzystania z kildeksatt25%. Oznacza to, że pobierane jest 1/4 podatku od wynagrodzenia a w zeznaniu rocznym, nie ma ani zwrotu ani dopłaty.

Tak, jako pracownik w Norwegii masz możliwość zmiany skattekortu, jeśli twoja sytuacja finansowa lub osobista uległa zmianie. Możesz to zrobić online za pośrednictwem portalu Altinn lub poprzez kontakt z norweskim urzędem podatkowym.

Feriepenger to środki przeznaczone na wypoczynek pracowników w Norwegii. Stanowią one 10,2% rocznych zarobków brutto pracownika i są gromadzone przez cały rok.

Pracodawca w Norwegii jest zobowiązany do wypłacenia feriepenger pracownikowi przed określonym terminem, który przypada zazwyczaj między 1 maja a 30 czerwca. Data ta może się różnić w zależności od umowy zbiorowej lub indywidualnej zawartej z pracownikiem. Często pracodawca rozlicza Feriepenger wraz z zakończeniem stosunku pracy. Warto mieć na uwadze, że feriepenger wypłacane w kolejnym roku jest zwolnione z zaliczki na podatek, także pracownik otrzymuje 100% na konto bankowe(nie dotyczy pracownik posiadających kildeskatt. Natomiast wypłacane w tym samym roku jest objęte zaliczką na podatek względem skattekort jaką posiada pracownik.

Karta HMS (Helse, Miljø og Sikkerhet) to norweska karta, która potwierdza, że pracownik lub firma przestrzega przepisów dotyczących zdrowia, środowiska i bezpieczeństwa w miejscu pracy. Byggekort to specyficzna odmiana karty HMS, wydawana pracownikom budowlanym. Potwierdza ona, że osoba posiada wymagane kwalifikacje i przeszła szkolenie związane z bezpieczeństwem na placu budowy. Renholdkort to karta HMS dla pracowników sprzątających i czyszczących. Umożliwia ona pracownikom dostęp do obiektów, do których jest wymagane spełnienie określonych standardów dotyczących higieny i bezpieczeństwa. Posiadanie odpowiedniej karty HMS, takiej jak byggekort czy renholdkort, jest często obowiązkowe na wielu norweskich placach budowy i w miejscach pracy, aby zapewnić bezpieczne i zgodne z przepisami warunki pracy.